Sa Butas Ng Karayom

HALATANG-HALATANG natataranta si Presidente Gloria Macapagal-Arroyo at kapit-tuko niyang mga basalyos nang magkakasama silang maglakad sa bakuran ng Malakanyang upang ipamalas sa publiko ang diumano’y kanilang pagkakaisa sa kabila ng umalingasaw sa katiwalian na $329-M kontratang ZTE-NBN at pagdampot ng mga ahente ng gobyerno, kaugnay nito, kay Engr. Rodolfo Noel Lozada, Jr. pagbaba pa lamang sa eroplano mulang Hongkong upang mahadlangan ang pagtestigo nito sa Senado.

Nang lumaganap at mag-alab ang matinding protesta ng iba’t ibang sektor ng lipunan hindi lamang sa Kamaynilaan, kundi maging sa halos lahat ng rehiyon ng bansa, at hinihiling na “patalsikin na si Gloria,” inorganisa naman ng Malakanyang ang kaalyado nitong mga gobernador at alkalde upang itambol sa sambayanan na “ganap ang pagsuporta” nila sa administrasyong Arroyo. Tinapatan at kinontra din ng Malakanyang ang idinaos na mga misa sa La Salle at Ateneo para kay Lozada at naglibot pa sa mga kampo-militar si Hen. Hermogenes Esperon, Jr., hepe ng estado mayor ng AFP, upang tiyakin lamang ang katapatan ng mga sundalo sa Reyna ng Malakanyang.

Bukod sa kung anu-anong panggigipit kay Lozada at asawa nito, pinalitaw pagkatapos sa estasyon ng telebisyon na pag-aari ng gobyerno ang isang Erwin Santos, OIC ng Phil. Forest Corp., para ibunyag ang mga katiwalian diumano ni Lozada sa naturang korporasyon nang ito pa ang presidente niyon. Pero, sa kabila ng pagsisikap ng mga tambolero’t propagandista ng rehimen na piringan ang mata ng publiko, lumitaw na lalong sumidhi lamang ang pagnanasa nitong makita ang maliwanag na katotohanan sa likod ng mga anomalya’t eskandalong kinasasangkutan ng naghaharing rehimen.

Hindi lamang ang katiwalian sa ZTE-NBN at pagkidnap kay Lozada ang itinatanong ngayon ng mulat at namumulat na mga mamamayan. Gusto rin nilang linawin nang husto ng rehimen ang “Hello Garci,” mga kontratang Northrail at Southrail, Mega Pacific at Piatco, gayundin ang P728-M “fertilizer scam” ng isang Joc-joc Bolante, bukod sa iba pang nangalingasaw na mga transaksiyon. Bakit, tanong nila, nagbitiw sa tungkulin bilang presidente ng PNOC si Eduardo Manalac (dahil ayaw matulad kay Bolante) nang atasan ito diumano ni dating Sekretaryo Romulo Neri ng NEDA na magpalabas ng P500-M para sa pagtatanim ng jatropha, bukod sa P500-M ding hiningi sa National Development Corp. , at inilipat pagkatapos ang P1-B iyon sa kamay ng Phil. Forest Corp. sa ilalim noon ni dating Sekretaryo Mike Defensor bago mag-eleksiyon noong 2007?

Ano na ang nangyari, tanong pa ng publiko, sa P800-M paunang-bayad ng Comelec sa Mega Pacific para sa kontrobersiyal na kontrata kaugnay ng ACM (automated counting machines)? Saan napunta ang taunang P254-M para sa mga kasangguni ng DAR (Dept. of Agrarian Reform)? Saan naroroon ang nawawalang P20-M sa nabawing ilang yaman ng mga Marcos? Saan talaga ginasta ang P5-B para sa Tanggapan ng Pangulo at may di pa nga yatang nalilikidang P77-M? Saan talaga ginugol ang P650-M pondo sa paniniktik? Nalinaw na ba ang kuwenta, halimbawa, ni Sekretaryo Norberto Gonzales, tagapayo sa pambansang seguridad, ang “cash advance” niyang P138.7-M?

Natural, isang garapal na katiwalian ang pagwawaldas sa salapi ng bayan kaya, nitong huli, ipinahayag ni La Gloria – bilang pagtatanggol-puri – na kinansela niya ang kontratang ZTE-NBN nang malaman niyang may katiwalian. Nalaman niya iyon noong sinundang gabi pero pinirmahan pa rin niya kinabukasan sa Hainan, China noong Abril 2007. Kinansela lamang niya iyon noong Oktubre 2, 2008 makaraan nga ang limang buwan, at maaaring hindi nga kinansela kung hindi ibinunyag ni Joey de Venecia ang sinasabing mga katiwalian na pinatibayan pa, nang malaon, ng mga pahayag ni Lozada.

“Patalsikin si Gloria! Pahirap sa masa!” isinisigaw nga ng mga nagpoprotesta.

Sa punto tuloy ni Presidente Manuel Villar ng Senado, matibay na batayan ng panibagong kasong “impeachment” ang pag-amin ni La Gloria na pinirmahan pa rin niya — kahit alam niyang may katiwalian – ang naturang kontrata bagaman kinansela niya iyon nang malaon. Pero, sa kabilang banda, dahil hawak sa pundilyo ng Malakanyang ang mayorya ng Kamara dahil sa kalansing ng pera, natural lamang na muling mabasura ang kaso gaya ng tatlong naunang “impeachment” na itinapon lamang sa poso negro ng pulitika. Nalusutan na rin ni La Gloria ang tatlo ring pagrerebelde ng ilang grupong militar.

Sapagkat maliwanag na ang sambayanan pa rin ang may ultimong kapangyarihang magpasiya, at lumilitaw na hindi na basta-basta mahahadlangan ng Malakanyang sa pamamagitan ng mga propaganda’t buladas o mapanikil na mga hakbang ang dumadambang mga alon ng protesta laban sa mga katiwalian ng naghaharing rehimen, sa butas na ng karayom – sabi ng mga kritikong pampulitika – lulusot si La Gloria ngayon upang manatili siya sa glorya. Makatuwiran nga lamang ang sinabi noong 1700 ni Francois Marie Arouet o Voltaire – pilosopo-manunulat na Pranses na nakilala’t napabantog bilang tagapagtanggol ng karapatang pantao – na “banal na karapatan ng mga mamamayan na ibagsak at palitan ang anumang pamahalaang hindi na makatugon sa mga pangangailangan at kapakanan ng sambayanan.”

Sa butas na nga ba ng karayom lulusot si La Gloria?

Advertisement

Read Full Post »

May Edsa 4 Ba?

(Editoryal)

KUNG pagbabatayan lamang ang pagsasanib ng mga puwersang dati’y parang langis at tubig kaugnay ng mga pagbubunyag sa Senado ng isang Engr. Rodolfo Noel Lozada, Jr. tungkol sa garapal na katiwalian sa $329-M kontratang ZTE-NBN na sangkot mismo diumano  si  Presidente Gloria Macapagal-Arroyo, gayundin ang butihin niyang esposo, bukod sa   pangunahing mga basalyos ng rehimen gaya ni dating Komisyoner Benjamin Abalos ng Comelec,  maaaring sabihin agad ng mga palasuri sa pambansang pulitika na, sa malapit na hinaharap, maglulundo ang lahat sa Edsa 4.

Ipinahayag tuloy  kamakailan ni Prof. Jose Ma. Sison, punong kasangguning pampulitika ng NDFP (National Democratic Front of the Philippines) na  “hinog na ang lahat para patalsikin sa poder” si La Gloria.  Nag-alab nga ang opinyon publiko matapos  sindihan ni Lozada ang mitsa ng bomba laban sa talamak na katiwalian sa burukrasya sa ilalim ng naghaharing rehimen,  at matinding tinuligsa ng mga lider at miyembro ng iba’t ibang grupo  ang pananatili sa kapangyarihan ng Reyna ng Malakanyang.

Matapos sikapin ng mga makapangyarihan   na mahadlangan ang pagtestigo ni Lozada  sa Senado kaya pinapunta siya sa Hongkong ng mga kinauukulan,  binigyan ng P500,000 – sabi niya —  ng Pangalawang Kalihim Tagapagpaganap Manuel Gaite, at dinampot siya sa NAIA pa lamang ng mga ahente ng gobyerno nang mapilitan  siyang umuwi,  dinala sa Laguna sa halip na sa bahay niya sa Pasig, pinapirma pa sa isang apidabit, kahit labag sa kanyang kalooban, ng isang Atty. Antonio Bautista,  nagdesisyon siyang ibunyag na ang nalalaman niya tungkol sa umalingasaw na ZTE-NBN. Lumitaw na 92% sa mga nagpadala ng opinyon sa “HARAPAN” sa telebisyon ang naniwalang nagsasabi nang  totoo si Lozada at 8% lamang ang nagsabing nagsisinungaling  siya.

“Tama na, sobra na, kilos na!” madagundong ngang isinigaw noong Peb. 15 sa demonstrasyon sa Makati  ng mga 10,000  lider at miyembro ng nagsanib-sanib na mga organisasyon – pampulitika man o panrelihiyon o pangnegosyo, tulad ng Bayan Muna, Anakpawis, Gabriela, Karapatan, Pamalakaya, Kabataan, UNO, Laban ng Masang Pilipino, Makati Business Club, Management Association of the Phil., Simbahan at iba pang sektang panrelihiyon.  Ito rin ang mensahe sa  misang idinaos para kay Lozada  sa La Salle Greenhills na  dinaluhan ng mga 5,000 tao  noong Peb. 17.

Nagkaisa nilang hinihinging magbitiw na sa tungkulin si La Gloria sapagkat wala na itong moral na awtoridad na pamahalaan ang bansa dahil sa “talamak na katiwalian sa gobyerno,  mga pagpatay na pampulitika, paglabag sa Konstitusyon, paninikil at pagsalaula sa mga karapatang sibil ng sambayanan, bukod pa nga sa pandaraya sa eleksiyon noong 2004.”  Sa kabila ng mga nabanggit, higit pa ngang masama – sabi ng mga demonstrador – ginagawa pa nga nito ang lahat-lahat upang bulagin ang opinyon publiko at  ilibing ang sagradong mga katotohanan.

Maglulundo nga kaya ito  sa Edsa 4?  O sawa at nadala na ang mga mamamayan sa ganitong sistema? 

Maaalaala, 20 taon ng pag-abuso sa kapangyarihan at  disimuladong pandarambong sa salapi ng bayan, at tandisang paninikil sa lehitimong mga karapatang sibil ng sambayanan sa pamamagitan ng Batas Militar, at walang habas na pagpatay  kay  dating Senador Benigno Aquino, Jr. nang malaon,   ang tuluyang nagpaalab sa damdaming-bayan sa ilalim ng diktadurang Marcos kaya naganap ang Edsa 1 noong Peb. 25, 1986.  Pandarambong din sa pera ng bayan, tiwaling pamamahala at paglilihim sa katotohanan ang nagpabagsak din sa rehimeng Estrada noong Edsa 2.  Maliwanag, sa kabilang banda, nabigong patalsikin naman sa poder ng mga kaalyado ni Erap si La Gloria noong Edsa 3 sapagkat lumitaw na personal lamang ang pangunahing mga dahilan kaya hindi sumuporta ang masang sambayanan at iba pang mulat at progresibong sektor ng lipunan.

Sa Edsa 1 at 2, napalitan nga ang abusadong pambansang liderato pero hindi ang sistemang pampulitika’t pang-ekonomiya na nananatiling kontrolado ng iilang naghahari-harian sa lipunan sa kapinsalaan ng masang sambayanan.  Nakabalik pa nga sa poder ang mga basalyos ng pinatalsik na mga rehimen at, sa bawat humaliling rehimen, lumubha pa nang lumubha ang mga problemang panlipunan, pampulitika’t pangkabuhayan,  at lalong lumulubog sa krisis ang bansa.  Matapos gamitin ng mga kinauukulan ang suporta ng masang sambayanan at makabayang mga sektor ng lipunan para diumano sa pambansang pagbabago, ibinasura lamang ng bagong lideratong kinatawan din ng uring mapagsamantala ang pambansang kapakanan.  Ni hindi nga anino hanggang ngayon  ang minimithi ng mga mamamayan na  isang lipunang tunay na makatao, mapayapa, maunlad at demokratiko.

May Edsa 4 ba?   Sabi nga, isa sa mabisang paraan ng pambansang pagbabago ang “People Power” pero, sa kabilang banda, dapat na lantay na makabayan at progresibong pambansang liderato  – ayon sa mga kritikong pampulitika – ang hahalili o hahawak ng renda ng gobyerno   tungo sa ganap na pagbabago ng napakatiwali na’t naghaharing   sistemang panlipunan, pampulitika’t pang-ekonomiya para makamit ang  ganap na pambansang katubusan sa kamay ng uring mapagsamantala’t walang makabayang konsensiya.

Read Full Post »

Garapal Na

(Editoryal)

KILALA na ang naghaharing rehimen sa pagiging garapal sa paglulubid ng kasinungalingan at pagtatakip sa  katotohanan kaugnay ng walang habas na mga katiwaliang kinasasangkutan nito, mulang jueteng payola hanggang sa  “Hello Garci,” mulang P728-M “fertilizer scam” hanggang sa  P1.3-B mga makinang pambilang ng boto sa Comelec, mulang maanomalyang mga proyektong SouthRail at NorthRail hanggang sa  nangangalingasaw na mga kontratang Transco, Piatco at $329-M ZTE-NBN. 

Bukod sa mga nabanggit, marami pa ngang dapat halukayin ang sambayanan sa poso negro ng ganid na kapangyarihan na, sa kabilang banda, pilit at pilit na pinababango ng mga tambolero’t salamangkero ng rehimen upang ululin ang opinyon publiko at magmukhang malinis sa mata ng sambayanan  ang Reyna ng Malakanyang at, gayundin, ang mapagmahal na esposo nito’t mga miyembro ng opisyal na maharlikang pamilya kabilang na ang parang  garapatang mga basalyos  na pawang sumisisipsip sa puklo’t dugo ng bayan.

Napatunayan na sa maraming pagkakataon ang pagiging eksperto ng pambansang liderato sa pagpisil sa ilong ng publiko upang hindi maamoy nang husto ang nakasusukang baho ng rehimen kaugnay ng kung anu-anong garapal na anomalya’t eskandalong bunga ng makasarili’t tiwali  nitong pamamahala.    Sa anumang paraan, kailangang maitago ang sagradong katotohanan sukdulan mang baluktutin ang tuwid at ituwid ang baluktot sa kapinsalaan ng pambansang kapakanan.    

Nariyan, unang-una, ang waring  pagputol sa dila     ng  kinauukulang mga opisyal ng gobyerno  — sa pamamagitan ng mapanikil na E.O. 464 – upang hindi makatestigo ang mga ito  sa mga pagdinig ng Senado tungkol  sa kabi-kabilang nagaganap na katiwalian sa pamahalaan.  Nariyan ang pagbusal sa bibig ng mga kritiko sikilin man ang malayang pamamahayag at salaulain ang mga karapatang sibil ng mamamayan.  Nariyan ang paniniktik,  panggigipit, panunuhol, at pananakot  sa mga posibleng magbulgar ng katotohanan.  Higit sa lahat, nariyan ang pandarahas sa makabayan at militanteng mga puwersang nagmamahal sa katotohanan at matagal nang nananawagan para sa  isang mapayapa, malinis, maunlad at demokratikong lipunang pinaghaharian ng tunay na hustisya sosyal.

Malinaw na makikita ang garapal na  sistemang ito ng naghahari-hariang rehimen sa kaso na lamang ng isang Engr. Rodolfo Noel Lozada, Jr., nagbitiw na Presidente ng Philippine Forest, Corp.  at naging kasangguni ni dating Sekretaryo Romulo Neri noon sa NEDA (National Economic & Development Authority) kaugnay ng maanomalyang kontratang $329-M ZTE-NBN.  Ayon sa kanya, hindi miminsang tumanggap siya ng mga banta sa kanyang buhay para marahil hindi niya isiwalat ang mga nalalaman sa naturang kontrata, lalo na ang paghingi diumano ni dating Komisyoner Benjamin Abalos ng Comelec ng komisyong $130-M.

Batay sa kanyang salaysay sa Senado,  pinapunta muna siya sa Hongkong para makaiwas sa pagtestigo sa naturang kaso at, nang mapilitang umuwi, sinalubong agad siya  at dinampot  ng grupo ng isang Hen. Angel Atutubo, retirado na pero pinuno sa seguridad ng paliparan ng NAIA.  Kinuha na siya  paglabas na paglabas sa eroplano, hindi idinaan sa karaniwang daanan ng mga pasahero para diumano “pangalagaan” ang kaligtasan dahil  peligroso ang  kanyang buhay. 

Sa halip na ihatid sa kanyang bahay sa Pasig, “ipinasyal” siya hanggang Laguna ng tropa ng isang Kor. Paul Mascarinas at napilitang ibalik lamang nang maging maingay na ang lahat sa media.  At, kinabukasan, dinala siya sa opisina ng isang Atty. Antonio Bautista, pinapirma sa isang apidabit na hindi niya lubos na sinasang-ayunan pero, dahil sa takot at “ikasisiya ng Malakanyang,” ay napilitan niyang pirmahan.  Nagdesisyon tuloy si Lozada na tuluyan nang humarap sa Senado upang ibunyag ang lahat niyang nalalaman sa ipinatong na  100% sa  presyo ng nangalingasaw na kontratang ZTE-NBN, gayundin ang nakaugalian diumanong ipatong na 20% sa tunay na presyo ng iba pang mga proyekto ng gobyerno dahil sa kasuwapangan ng kinauukulang mga opisyal nito.

Natural, sa pagdinig ng Senado, matinding pinalitaw ng mga guwardiya de honor ni Presidente Gloria Macapagal-Arroyo, sa pangunguna nina Sekretaryo Lito Atienza ng DENR, Dir. Hen. Avelino Razon ng PNP, at iba pa,  na si Lozada pa ang naglulubid ng mga kasinungalingan.  Batay sa kanilang dispalinghadong mga pahayag at retorika, hangal na nga lamang ang maniniwalang nagsisinungaling at inimbento lamang ni Lozada ang lahat.  Ano ang makukuha ni Lozada sa kanyang pagbubunyag?  Ang gipitin at iligpit ng mga makapangyarihang baluktot ang kaisipan?  Ang madamay ang kaligtasan ng kanyang pamilya?  Kung oportunista lamang si Lozada, at pinili niyang susian ang bibig,  gaya ng maraming basalyos ni La Gloria, baka italaga pa siyang miyembro ng gabinete ng Malakanyang.

Nagbitiw pa nga si Lozada bilang Presidente ng Phil. Forest, Corp. kamakailan.  Sapagkat garapal na ang lahat, maliwanag na konsensiya’t nalalabing pagpapahalaga sa dangal  ang nagtulak kay Lozada – sa kabila ng matinding takot – na ituwid ang baluktot alang-alang sa sagradong katotohanan at pambansang kapakanan at, sa kanyang ginawa, hindi mapananatili ng rehimen  sa arena ng panlilinlang at kamulalaan  ang namumulat na mga mamamayan.    

 

Read Full Post »

Di Natutulog Ang Lahat

NANG sinusulat ito, Pebrero 4,  nagbobotohan na  ang malahunyangong mga kongresista makaraan ang  nakaugaliang pag-aaksaya ng mahabang oras sa  patalsikan ng laway at pataasan ng ihi sa  masalimuot na mga debate sa mga reglamento at proseso, bukod sa litanya ng mga paratang at ganting-paratang ng mga magkakalaban,     kung patatalsikin na sa wakas  sa puwesto  si Espiker Jose de Venecia at pauupuin sa kubeta ng kapangyarihan  si Rep. Prospero Nograles ng Davao bilang bagong lider ng Kamara.  Sa takbo ng botohan,  tapos na ang liderato ni JDV sa Mababang Kapulungan ng Kongreso.

Gayunpaman, maliwanag naman,  tulad ng matinding sikat ng araw sa katanghalian, na ang balyahan o karambola sa kapangyarihan ng uring naghahari-harian sa pulitika at ekonomiya ng bansa ay batay lamang sa personal na mga motibo’t interes at hindi sa importanteng mga isyung magsusulong sa  pambayang kapakanan.  Hindi na nga bago ito sa kasaysayan ng nakasusukang sistema ng pulitika sa bansa na, magpahanggang ngayon, lumilitaw na pinamamayanihan hindi ng marangal at makabayang mga layunin kundi ng ganid na ambisyon ng mga Mafioso.

Kahit sinasangkalan ang mga repormang dapat ipatupad sa Kamara kaya magbabago  diumano ng liderato, ayon sa mga basalyos ng  Partidong Kampi ni Presidente Gloria Macapagal-Arroyo,  ipinaratang naman ni JDV ng Lakas-CMD na nagsimulang maniobrahin ng Malakanyang na patalsikin siya nang ibunyag ng kanyang anak na si Joey de V. ng Amsterdam Holdings, Inc. ang suhulan at katiwalian sa kontratang  $329-M ZTE-NBN na kasangkot pa mismo diumano si Unang Ginoo Mike Arroyo.  Tinangka pa, ayon pa rin kay JDV, na ipapatay silang mag-ama ng mga kinauukulan na hindi man lamang ipinaimbestiga ni La Gloria nang sulatan niya ito’t ireklamo iyon.

Kung hindi  nasaktan nang husto ang amor propio, tiyak na hindi pa ibubunyag ni JDV ang nalalaman niyang matinding mga katiwalian sa pamahalaan alang-alang sa pambansang kapakanan.   Isinumbat pa nga niya  ang mga naitulong niya kay La Gloria mula nang makiusap itong maging kandidatong bise-presidente niya noon hanggang ngayong namamayagpag na ito sa Malakanyang.   Hindi maikakaila, pati si Nograles,  naging “doberman pinscher” sila   ni La Gloria sa Kamara para guwardiyahan ang mga katotohanan kaugnay sa pagkakabasura agad sa dalawang kasong “impeachment” laban sa  Presidente ng Matatag na Republika. 

Bukod sa  ibinunyag niyang  katiwalian sa pagbebenta sa Transco, at  labis na pagkontrol ng Malakanyang sa “pork barrel” at “road user’s tax,”  gayundin ang hiwaga sa likod ng “Hello Garci,” mga pagpatay na pampulitika at pag-abuso sa kapangyarihan, nagbanta pa si JDV na marami pa siyang ibubunyag na katiwalian ng naghaharing rehimen sa darating na mga pagkakataong puwede siyang magtalumpati sa Kamara.  Bagaman inamin niyang isa siyang makasalanan, mariin naman siyang nananawagan sa lahat – lalo na sa pambansang liderato – na simulan ang rebolusyong moral tungo sa isang maayos at malinis na gobyerno at maunlad at mapayapang Pilipinas.

Sa kabilang banda, kung pakikinggan naman ang mga pahayag ni Rep. Dato Arroyo – anak ni La Gloria – gayundin ng himod-pundilyo nilang mga kakampi, si JDV ang sinungaling, masama at tiwali kaya nga ginilitan ng leeg ang liderato nito sa Kamara.  Nahihilo na tuloy ang bayan kung sino ang paniniwalaan at, kaugnay nito, malinaw na nailarawan ng ilang bahagi ng  isang editoryal ng La Solidaridad (Hulyo 15, 1889) ang mga nagaganap ngayon sa diumano’y marangal na bulwagan ng buong Kongreso:

“Hindi mapag-aalinlanganan, malubha at mapanganib ang kahulugan ng mga kaguluhan at paulit-ulit na pag-aaway-away sa Kongreso.  Katulad ng isang sambayanang malapit nang mamatay ang maiinit na diskusyong iyon xxxx Ipinamamalas sa mga mamamayan ng mga alingasngas at eskandalo na ang kanilang mga kinatawan  at ang mga namumuno sa kanila – na hindi naman nagsisikap na malutas ang pangunahing mga problema ng bansa at mapaunlad ang kalagayang pangkabuhayan ng mga mamamayan – ay walang inaatupag kundi maglunoy sa kanilang pagpipintasan at walang kawawaang pagbabalitaktakan, pag-iinsultuhan at pag-iiringan na labis na ikinawawala ng dangal ng buong Kongreso.”

“xxxxx Ito ang pangunahing layunin: lumikha sa mga mamamayan ng isang malaking isyung pampulitika sa pamamagitan ng mga palabas, ipangalandakan ang mga prinsipyo, ang mga dakilang adhikain, habang ipinagtatanggol sa pamamagitan ng mabulaklak na mga salita ang mga patakarang pangkabuhayan na makabubuti sa mga mamamayan, at pagtagal-tagal, ituring naman o gawing isang malaking biro lamang ang lahat ng ito.”

May pag-asa pa nga ba ang bansa sa ilalim ng lideratong kumakatawan lamang sa interes ng uring mapagsamantala?  Sabagay, sabi nga, “hindi lahat ay natutulog sa dilim ng gabi.”      

 

Read Full Post »