Di Hinaplos Ng Pasko Ang Puso

(Tula)

di hinaplos
ng pasko ang puso
kahit nagsayaw
mga bituin sa punong akasya
pumikit-dumilat man
mga alitaptap
sa puno ng mangga
kahit yumakap
lamig ng disyembre
sa balat at buto
at dumaluhong man
sa hibla ng utak
at nag-usling ugat
melodiya’t lirikang panghimas
sa dusa’t bagabag
ng mga nilikhang
laging hinahabol
pag-asang mailap
singtaas ng ulap.

di hinaplos
ng pasko ang puso
lagi’t laging malakas
ang sikdo
rumaragasa
agos ng dugo
tuwing itititig
mata ng pagsuyo
sa mga larawang
ayaw humiwalay
sa kamalayang
nakikipaglamay
sa tadyak at dagok
ng lugaming buhay
ng mga kauri
kadugong dalisay.

di hinaplos
ng pasko ang puso
lalo’t naglingkisan
sa telon ng mata
mga larawang
laging nakapinta
sa araw at gabi
ng pakikibaka
mga mukhang
iniwan ng habag
nakalahad
na kinalyong palad
mga matang
malalim malamlam
laging lumalangoy
sa dagat ng dilim
mga batang
mapintog ang tiyan
kahit asin-lugaw
o hangin ang laman.

di hinaplos
ng pasko ang puso
lalo’t nakaluhod
buhay na kalansay
sa basurahang
hininga’y masansang
at nagrorosaryo
hukot na aninong
mukha ni pangalan
ay di na malaman
sa malawak na tubuhan
at bukid na walang hanggan
ng mga asenderong
walang kabusugan.

di hinaplos
ng pasko ang puso
lalo’t gumagapang sa estero
sa eskinita ng kalunsuran
katawang dugo’t laman
ay kinatas ng makina
sa bilangguang pabrika
ng mga diyos ng dusa
di hahaplusin
ng pasko ang puso
hanggang di nalalagot
tanikala
ng pang-aalipin
at pagsasamantala!

.

Advertisement

Read Full Post »

Magsasayaw Kita

(Tula)

magsasayaw kita
sa lagablab ng apoy
ng sigang sinindihan
ng mga aninong
kalansay na ngayon
magsasanib
ang ating mga gunita
di mapipigtal
ng mga panahon
mga bulaklak
ng lunggating
sa dibdib bumukad
mga talulot iyon
ng sanlaksang gumamela
mga pulang petalya
sa pader ng alaala
lebadura sa panata
ng madugong pakikibaka.

magsasayaw kita sa lagablab ng apoy
tulad ng mga zulu ng timog aprika
tulad ng mga incas ni manco capac
sa imperyo ng tahuantinsuyo
tulad ng mayan ng chiapas
yucatan at tabasco
ng sibilisasyong mesoamerikano
palasong maglalagos sa ating puso
titig ng mga matang inaapawan
ng luha ng dalamhati ng lahi
maglalandas sa ating mga ugat
ngitngit ng butuhang mga bisig
himagsik ng impis na mga dibdib.

magsasayaw kita
sa lagablab ng apoy
at kikiwal
sa ating mga dugo
nagbabagang mithi
ihahatid iyon
ng sumisikdong amihan
sa burol man
o dalampasigan
imumulat
ang mga alipin
sa gabi
ng paglalamay
ng pumikit-dumilat
na mga bituin
habang naglalakbay
sa kalawakan
balumbon ng ulap
ng nilumot
na mga pangarap.

oo, magsasayaw kita sa lagablab ng apoy
hanggang isabog ng mga alipato
maningning na pag-asa
hanggang isakay ng mga dahon
matimyas na pagsinta
hanggang hinahabol
ng sumisingasing na hininga
layang ibinartolina
ng mga panginoon ng dusa
di mamamatay ang apoy
di mapipigilan ng daluhong
ng mga punglo
mula sa kuta ng inhustisya’t
pagsasamantala
lagablab ng apoy
habang nagsasayaw kita!

Read Full Post »